Στο καμπ της Μόριας έχει στηθεί ένα εργοστάσιο μάσκας από γυναίκες πρόσφυγες που οργανώνονται εθελοντικά και παρέχουν την εργασία τους
20 Απριλίου 2020
Πηγή ethnos
Μοδίστρες που διαμένουν στο ΚΥΤ ράβουν μάσκες πολλαπλών χρήσεων από βαμβακερό ύφασμα και τις μοιράζουν στους πρόσφυγες. Πώς στήθηκε η μικρή βιοτεχνία με τη βοήθεια ντόπιων και ξένων εθελοντών.
Στο εργοστάσιο της μάσκας, στη Μόρια, οι ραπτομηχανές δουλεύουν στο φουλ. Πίσω τους κάθονται γυναίκες πρόσφυγες, που διαμένουν στο ΚΥΤ και παρέχουν την εργασία τους εθελοντικά, ράβοντας μάσκες προστασίας για τον κορονοϊό. Καθημερινά παράγονται 300 μάσκες, οι οποίες παρέχονται δωρεάν σε πρόσφυγες της δομής, με προτεραιότητα όσους έχουν κάποια συμπτώματα του αναπνευστικού (βήχα ή συνάχι). Η ομάδα, που στήθηκε από ντόπιους και ξένους εθελοντές, διευρύνεται καθημερινά με στόχο να πολλαπλασιάσει την παραγωγή και να καλύψει το σύνολο όσων διαμένουν στον καταυλισμό και όχι μόνο.
Για την υλοποίηση της ιδέας συνεργάστηκαν η δραστήρια ντόπια εθελοντική ομάδα Stand By Me Lesvos και η δανέζικη ΜΚΟ Team Humanity. Πέντε ραπτομηχανές, που υπήρχαν διαθέσιμες από workshop κοπτοραπτικής και ποσότητες υφάσματος που είχαν μείνει, χρησιμοποιήθηκαν για το στήσιμο της μικρής βιοτεχνίας και τα πρώτα της βήματα, ενώ μια γυναίκα από το Αφγανιστάν, που ήταν έμπειρη μοδίστρα στην Καμπούλ, ανέλαβε να καθοδηγήσει τις εθελόντριες στα πρώτα βήματα.
«Είναι μια πρωτοβουλία που άρχισε από τα κάτω, από τους ίδιους τους πρόσφυγες, όπως όλα όσα κάνουμε. Εμείς είμαστε εκεί για να βοηθήσουμε», εξηγεί στο ethnos.gr ο εκπρόσωπος της Stand By Me Lesvos, Μιχάλης Αϊβαλιώτης και πρόσθεσε: «Στην επικοινωνία που έχουμε με τους leaders των φυλών στο camp για τις ανάγκες τους μας διατύπωσαν την έντονη ανησυχία τους για τον κορονοϊό και την ανάγκη καλύτερης ενημέρωσης και προστασίας. Σε πρώτο βήμα εκδώσαμε ενημερωτικές αφίσες σε πολλές γλώσσες, ανεβάσαμε και ενημερωτικά κείμενα σε ιστοσελίδες. Σε δεύτερη φάση πήραμε οδηγίες από τον ΔΟΜ για την κατασκευή μάσκας, καθώς δεν υπάρχουν διαθέσιμες στην αγορά της Λέσβου, και αποφασίσαμε να στήσουμε αυτή τη μικρή βιοτεχνία».
