Μεγάλος είναι ο αριθμός από εργάτριες και εργάτες του σεξ δεν έχουν δικαίωμα σε κανένα επίδομα, ενώ την ίδια στιγμή η δουλειά τους μειώνεται δραματικά και αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες διαβίωσης.
27 Μαρτίου 2020
Πηγή T- Zine
Άννα Απέργη
ο τελευταίο χρονικό διάστημα, σχεδόν όλα τα κράτη της υφηλίου εφαρμόζουν μέτρα καραντίνας ή περιορισμού κυκλοφορίας, προκειμένου να μπορέσει να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις που αφήνει στο πέρασμά της η πανδημία του Covid-19.
Δισεκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη βρίσκονται έγκλειστοι στα σπίτια τους, ενώ οι χώρες ολοένα και επιβάλλουν αυστηρότερα μέτρα στους κατοίκους τους, ώστε να αντιμετωπίσουν τον κορονοϊό. Κλείνουν σύνορα, απαγορεύουν εκδηλώσεις και οι επιχειρήσεις «βάζουν λουκέτο».
Στη χώρα μας, από τις 18 Μαρτίου ο κορονοϊός «σφράγισε» δεκάδες επιχειρήσεις, με εξαίρεση τα σούπερ μάρκετ, τους φούρνους, τα πρατήρια βενζίνης, τα φαρμακεία, τα κρεοπωλεία, τις τράπεζες, τα παντοπωλεία, τα περίπτερα και τα pet shops.
Ανάμεσα στις επιχειρήσεις που έκλεισαν, ήταν και οι οίκοι ανοχής-στούντιο, με αποτέλεσμα η κρίση του Covid-19 να πλήξει τα πρόσωπα που εργάζονται στο σεξ.
Παράλληλα η Κυβέρνηση δίνει μέτρα στήριξης προς εργαζόμενους, επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες «απλώνοντας» ένα «δίχτυ ασφάλειας» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, αν και σε αυτό χωράει συζήτηση, γιατί δεν καλύπτονται όλοι.
Το «Δίχτυ προστασίας» είναι ικανό και επαρκές ώστε να καλύψει όλες και όλους ή μήπως όχι;
Πριν λίγες ημέρες η Κυβέρνηση ανακοίνωση ότι θα ανοίξει πλατφόρμα για τις αιτήσεις του επιδόματος των 800 ευρώ για τις επιχειρήσεις που έχουν αναστείλει διά νόμου τη λειτουργία τους και για τις πρώτες που βρίσκονται στη λίστα του ΚΑΔ που πλήττονται.
Ας δούμε, όμως, τί συμβαίνει για τα πρόσωπα που εργάζονται στο σεξ. Εδώ, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι λόγω του περιοριστικού πλαισίου του ν. 2374/1999, για πολλά απ’ τα πρόσωπα που εργάζονται στο σεξ δεν αναγνωρίζεται ως νόμιμη η εργασία τους. Για τα πρόσωπα που εργάζονται σε κλειστούς χώρους (οίκους ανοχής ή στούντιο), ένα μέρος τους αναγνωρίζεται και πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου, αναγνωρίζεται η νομιμότητα της εργασίας τους. Συνεπώς αυτά τα πρόσωπα, τυπικά, πληρούν τις προϋποθέσεις για να λάβουν αυτό το επίδομα και ας ελπίσουμε ότι πράγματι θα το πάρουν. Όχι όμως στο σύνολό τους, γιατί ακόμη και για τα πρόσωπα που εργάζονται σε κλειστούς χώρους, υπάρχουν αρκετά που δεν αναγνωρίζεται ως νόμιμη η εργασία τους –πάλι λόγω των περιορισμών της νομοθεσίας . Επιπλέον, υπάρχουν τα πρόσωπα που εργάζονται σε ανοικτούς χώρους ή με άλλον τρόπο, και σε αυτή την κατηγορία ανήκουν και οι τρανς γυναίκες που λόγω των αποκλεισμών που βιώνουν στον χώρο της εργασίας, εργάζονται στο σεξ προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν. Αυτά τα πρόσωπα δεν έχουν δικαίωμα να πάρουν αυτό το επίδομα. Και αποτελούν την πλειοψηφία.
«Η αγορά ακόμη ενός αντισηπτικού ή μίας μάσκας προκειμένου να προφυλαχθούν από τον κορονοϊό, για τις τρανς γυναίκες που εργάζονται στο σεξ είναι πλέον πολυτέλεια.»
Ειδικότερα οι τρανς εργάτριες στο σεξ ήταν από τις πρώτες εργαζόμενες που πλήγηκαν με την πρώτη κιόλας εμφάνιση του κορονοϊού στη χώρα μας. Από την πρώτη στιγμή έβλεπαν την δουλειά τους ολοένα και να μειώνεται με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν οικονομικά στα καθήκοντά τους.
Παράλληλα, ο φόβος για την υγεία τους αλλά και για την υγεία των πελατών και των οικείων τους, τις έκλεισε στα σπίτια τους πριν ακόμη ανακοινωθούν τα μέτρα περί «απαγόρευσης της κυκλοφορίας».
Αποτέλεσμα όλου αυτού, να μην μπορούν πλέον να καλύψουν βασικές τους ανάγκες διαβίωσης, να προσπαθούν να επιβιώσουν κάτω από συνθήκες φτώχειας και να κινδυνεύουν ακόμη να βρεθούν και χωρίς στέγη μην μπορώντας να πληρώσουν το ενοίκιο τους.
Η αγορά ακόμη ενός αντισηπτικού ή μίας μάσκας προκειμένου να προφυλαχθούν από τον κορονοϊό, για τις τρανς γυναίκες που εργάζονται στο σεξ είναι πλέον πολυτέλεια.
«ICRSE: Οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι στο σεξ χρειάζονται άμεση οικονομική ενίσχυση και προστασία»
Διεθνής Οργανισμοί για τα δικαιώματα των εργαζόμενων στο σεξ, όπως η ICRSE (Διεθνής Επιτροπή για τα Δικαιώματα των Εργαζομένων στο σεξ στην Ευρώπη) έχουν πάρει θέση επί του θέματος, καλώντας τις Κυβερνήσεις να ενεργήσουν ώστε να εξασφαλίσουν κοινωνική προστασία για τις εργάτριες και εργάτες στο σεξ, κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID-19.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ICRSE, οι Κυβερνήσεις θα πρέπει να παράσχουν άμεσα:
- Άμεση, κατάλληλη και προσβάσιμη χρηματοδότηση στα άτομα που εργάζονται στο σεξ και βρίσκονται σε κρίση.
- Καμία έξωση, και στέγαση έκτακτης ανάγκης για άστεγα άτομα που εργάζονται στο σεξ.
- Τείχος προστασίας μεταξύ των αρχών μετανάστευσης και των υπηρεσιών υγείας.
- Πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλα τα άτομα που εργάζονται στο σεξ.
Στη χώρα μας, το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.) με σχετικό δελτίο τύπου που εξέδωσε στις 19 Μαρτίου, κάλεσε την Ελληνική Κυβέρνηση να λάβει την αναγκαία πρόνοια για την οικονομική στήριξη των προσώπων που εργάζονται στο σεξ, που όπως όλοι οι συνάνθρωποι μας, εν μέσω της εξάπλωσης του COVID-19 βρίσκονται σε αδυναμία να υποστηρίξουν την καθημερινή διαβίωσή τους.
Το ΣΥΔ στην ανακοίνωση του, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «Πρέπει να συνυπολογίζεται το στίγμα και οι αποκλεισμοί που βιώνουν τα πρόσωπα που εργάζονται στο σεξ, ούτως ή άλλως, λόγω μίας νομοθεσίας (ν. 2734/1999) με παράλογες διατάξεις που επιτείνουν στο στίγμα και τους αποκλεισμούς που βιώνουν, και αποκλείει σε μεγάλο μέρος αυτών τη δυνατότητα αναγνώρισης νόμιμης εργασίας και συνεπώς τα θέτει εκτός εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων που απολαμβάνουν όλοι οι εργαζόμενοι συνάνθρωποι μας», τονίζοντας ότι «η Κυβέρνηση, είναι απαραίτητο, να αναλάβει τα αναγκαία μέτρα οικονομικής στήριξης και αλληλεγγύης, ώστε τα πρόσωπα που εργάζονται στο σεξ, ανεξάρτητα του χώρου ή τόπου εργασίας τους ή του μέσου που χρησιμοποιούν, ανεξαρτήτως του φύλου ή της ταυτότητας φύλου τους, ανεξάρτητα της καταγωγής, και ανεξάρτητα εάν εργάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2734/1999 που ευθύνεται για το γεγονός ότι μεγάλο μέρος αυτών δεν απολαμβάνουν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ώστε κανείς συνάνθρωπος μας (ανάμεσά τους και τα πρόσωπα που εργάζονται στο σεξ) ενώπιον αυτής της πρωτόγνωρης κρίσης να μη μείνει στο περιθώριο και να μπορεί να επιβιώσει οικονομικά, ή λόγω της έντονης ανάγκης επιβίωσης να θέσει τόσο τον εαυτό του, όσο και τους οικείους και εν τέλει το σύνολο σε κίνδυνο».
«Σχεδόν το 70% των τρανς προσώπων που δολοφονήθηκαν ήταν τρανς γυναίκες εργάτριες στο σεξ.»
Στην χώρα μας οι τρανς γυναίκες που ασκούν σεξουαλική εργασία, κυρίως λόγω του αποκλεισμού ή της περιορισμένης πρόσβασης από τον χώρο της εκπαίδευσης και της εργασίας, αντιμετωπίζουν στο μέγιστο βαθμό διακρίσεις, στιγματισμό, ακόμη και βία.
Σύμφωνα με τις καταγραφές του Διεθνούς Δικτύου Καταγραφής Δολοφονιών Τρανς Προσώπων, σχεδόν το 70% των τρανς προσώπων που δολοφονήθηκαν ήταν τρανς γυναίκες εργάτριες στο σεξ. Στην Ελλάδα, μπορεί να μην είχαμε κάποια δολοφονία, όμως οι περισσότερες τρανσφοβικές επιθέσεις μίσους και βίας που καταγράφηκαν στο Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας όπου το ΣΥΔ είναι και μέλος, ήταν κατά τρανς γυναικών που ασκούν σεξουαλική εργασία.
Αυτή την περίοδο κρίσης της πανδημίας του Covid-19, τις κρίσιμες στιγμές που περνάμε όλοι οι άνθρωποι και που η ατομική ευθύνη καθενός και καθεμιάς είναι να προστατεύσουμε τη δημόσια υγεία, η Πολιτεία θα πρέπει να απλώσει περισσότερο το «Δίχτυ προστασίας», συμπεριλαμβάνοντας μέσα τις ευάλωτες ομάδες και τα τρανς πρόσωπα που εργάζονται στο σεξ.
