Η Parwana, μια μικρή προσφυγοπούλα, γράφει από τον καταυλισμό της Ριτσώνας για τις συνθήκες διαβίωσης και το φόβο εξάπλωσης του ιού.
πηγή: Τα Μπλόκια
Πριν από λίγο καιρό ΤΑ ΜΠΛΟΚΙΑ κάθε Παρασκευή δημοσίευαν ένα γράμμα από τον προσφυγικό καταυλισμό του ελαιώνα της Μόριας. Τα γράμματα αυτά μας τα έστελνε μια μικρή προσφυγοπούλα, η Parwana, η οποία πλέον έχει μεταφερθεί σε δομή στη Ριτσώνα. Χτες λάβαμε το πρώτο γράμμα της Parwana από τη Ριτσώνα:
Για χρόνια, η Ritsona ήταν το κοινό σπίτι για σχεδόν εννιακόσιους πρόσφυγες. Σήμερα, το καταυλισμός παρέχει εγκαταστάσεις διαμονής για περισσότερους από τρεις χιλιάδες πρόσφυγες από τα νησιά, από τους οποίους οι περισσότεροι είναι ευάλωτοι.
Είμαι η Parwana Amiri, μία από αυτές τις νέες αφίξεις, που θα μπορούσε να βρει ειρήνη, αξιοπρέπεια, πρωτοβάθμια εκπαίδευση, υγειονομική περίθαλψη, ψυχαγωγία και όλα όσα χρειάζεται ένας άνθρωπος για μια φυσιολογική ζωή.
Ο τρόπος ζωής μας άλλαξε εδώ, οι άνθρωποι θα μπορούσαν να πάρουν πίσω την αξιοπρέπειά τους. Η επικοινωνία έγινε πολύ πιο δυνατή από ό, τι ήταν πριν. Αλλά είμαστε όλοι κάτω από μια τεράστια πίεση ενός κοινού προβλήματος – COVID-19-που έχει μια μόνο λύση: μείνετε σπίτι για να διατηρήσετε την ασφάλειά σας!
Αυτό είναι σχεδόν αδύνατο όταν είσαι μαζί με περισσότερους από τέσσερις χιλιάδες ανθρώπους και ζεις σε ένα κοινό σπίτι με περισσότερα από οκτώ άτομα.
Ενώ σε όλο τον κόσμο, ο κανόνας είναι να μένεις στο σπίτι προσωρινά, εδώ είναι απλά να μένεις στον καταυλισμό, όπου οι άνθρωποι βρίσκονται σε στενή επαφή μεταξύ τους κάθε στιγμή, χωρίς να έχουν καμία πληροφορία για το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο ή τρόπους προστασίας των ίδιων και των παιδιών τους.
Όλες οι οργανώσεις και οι ΜΚΟ είναι προσωρινά κλειστές, καθώς κανείς δεν γνωρίζει πόσο καιρό θα χρειαστεί για να βρεθεί μια συγκεκριμένη λύση. Η ΙΟΜ και ο ιατρικός οργανισμός είναι οι μόνοι οργανισμοί που εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται και δίνουν πρωτοβάθμια φροντίδα.
Όλοι μαγειρεύουμε στο σπίτι με τα τρόφιμα που δίνονται για πρώτη φορά από τις αρχές και με ό, τι μπορούμε να βρούμε από εσωτερικά καταστήματα του καταυλισμού.
Οι παιδικές χαρές του καταυλισμού είναι ανοιχτές και τα παιδιά ακόμα περνούν τις μέρες τους εκεί. Ευτυχώς είμαστε τυχεροί που ο καταυλισμός μας μας δεν είχε ακόμη περίπτωση COVID-19 (Coronavirus), αλλά αυτός ο ιός δεν έχει σύνορα και δεν κάνει διακρίσεις.
ΑΝΗΣΥΧΟYΜΕ
Πριν από αυτό ξεκίνησε το κλείσιμο του καταυλισμού, όπως συνέβη με τους καταυλισμούς σε όλη την Ελλάδα. Ομάδες κατοίκων άρχισαν να ενημερώνουν τους ανθρώπους για αυτοπροστασία , αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν τα προγράμματά τους. Μετά από αυτό, άρχισα να έχω κάποιες εκστρατείες με τους νέους της κοινότητάς μου, κάτι που ήταν τόσο θετικό και χρήσιμο για πολλούς, καθώς ενημερώναμε για τα μέτρα προφύλαξης και φτιάχναμε αφίσες.
Όμως κανείς δεν μπορεί να κρατήσει τα μικρά παιδιά στο σπίτι. Όταν δεν υπάρχουν παιχνίδια ή ψυχαγωγία στο σπίτι, είναι τόσο δύσκολο για τις μητέρες τους να τα ελέγξουν. Τα παιδιά βγαίνουν έξω και έχουν στενή επαφή μεταξύ τους, και αυτό δεν είναι ασφαλές γι “ αυτά. Αυτό φοβούνται οι γιατροί.
Αυτός ο ιός μας απειλεί χωρίς διακρίσεις.
Για εμάς, ο καταυλισμός είναι το σπίτι μας. Ενώ εσείς πρέπει να μείνετε σπίτι, εμείς πρέπει να μείνουμε στον καταυλισμό, όπου δεν υπάρχει εγγύηση για την υγεία μας.
Είμαστε σε τόσο στενή επαφή μεταξύ μας. Αν κάποιος από εμάς νοσήσει, σε λιγότερο από μία εβδομάδα οι μισοί κάτοικοι του καταυλισμού θα γίνουν ασθενείς, και τα παιδιά θα είναι τα πρώτα θύματα.
